Λίγα λόγια για τον χώρο μου .

Λίγα λόγια για τον χώρο μου .
Ξενάγηση : ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛTLΛDIDΛ . Διάλεξα αυτόν τον τίτλο που στη φαντασία μόνο ανήκει , καταρχήν δεν είναι η Ατλαντίδα ο χώρος μου λέγεται Ατλαντίντα στα Ελληνικά και δεν έχει σχέση με την χαμένη πόλη Ατλαντίδα ,που παρόλο που διέθετε υπέρτεχνολογία καταποντίστηκε η δικιά μου Ορθόδοξη Ατλαντίντα δεν θα καταποντιστεί γιατί η Ορθοδοξία κράτησε αιώνια παρά τους πολέμους και τις σφαγές έγινε δνατότερη από ποτέ . Αυτό που θέλω να δώσω μέσα από αυτόν το χώρο είναι η συνειδητή αλήθεια που έχουμε χάσει από καιρό στο να μήνουμε κατά φαντασίαν μικρά παιδιά . Τη είναι αλήθεια και τι ψέματα αυτό το κρίνουμε μόνη μας . Αυτή η σελίδα πέρα από την φαντασία του πλάνου , έχει και την φαντασία του ορθού σε ένα διαλεκτικό παιχνίδι εννοιών και σκέψεων ,αλλά την προστασία από το άκρος αιρετικό η φανταστικό .

Κύριο ιστολόγιο

  • - *Τι καλώ βγήκε από τον Χίτλερ ;* *VOLKSWAGEN * *Προκειμένου κάθε πολίτης να μπορεί να αποκτήσει το* *δικό του αυτοκίνητο και να δημιουργηθεί έτσι μια * *ισχ...
    Πριν από 14 χρόνια

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΜΕΡΟΣ 1ο

Αυτή η ανάρτηση δεν είναι δική  μου αλά του αγαπητού δικτυακού μου φίλου 

Ορθόδοξος1980. έχει ενδιαφέρων και προσεγμένη μελέτη πάνω στο θέμα . 

Ποια πιστεύετε ότι ήταν η αιτία που φύγαμε από τον Παράδεισο;

Είναι ο Θεός τόσο άσπλαχνος που για ένα λάθος που κάναμε θα μας έδιωχνε από τον Παράδεισο χωρίς δεύτερη ευκαιρία;

Γιατί να την πληρώνουμε όλοι για τον Αδάμ και την Εύα;

Έπρεπε να φύγουμε από τον Παράδεισο ή να μέναμε εκεί;

Υπάρχει ελπίδα να σωθούμε;l

Αυτά και αλά πολλά αγαπητοί μου φίλοι μπορεί να ρωτήσει ένας που έχει περιέργεια για το θέμα που θα συζητήσουμε στη συνέχεια.

Καταρχήν ας διαβάσουμε το πρωτότυπο κείμενο του βιβλίου της ΓΕΝΝΕΣΙΣ του Μωυσή και Μετά ξανασυζητάμε:



Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; 2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, 3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. 4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· 5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. 6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον. 7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου. 9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ᾿Αδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αδάμ, ποῦ εἶ; 10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην. 11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες; 12 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον. 13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον. 14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω



ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. 16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει. 17 τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. 19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ· 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. 21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς. 22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.


Το κείμενο για λόγους συντομίας δε θα το μεταφράσουμε οπότε θα ξεκινήσουμε κατευθείαν την ανάλυση για να απαντήσω στα επί μέρους θέματα που αναθέσαμε στην αρχή της αναρτήσεως.

Αν πάρουμε από την αρχή τα πράγματα βλέπουμε τον Θεό να φτιάχνει τον άνθρωπο και στη συνέχει να του δίνει την Γυναίκα αμέσως Μέτα βλέπουμε ο Θεός να τους ευλογεί και να τους λέει αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε την Γη. Αν και αυτή η φράση είναι από προηγούμενο κεφάλαιο πριν το προπατορικό αμάρτημα την ανάφερα για να εξηγήσω σε αυτούς που λένε γιατί να την πλήρωνουμε εμείς για το λάθος των Πρωτόπλαστων;

Αυτό έγινε επειδή η Πάλαια Διαθήκη μιλάει συμβολίζαμε Αδάμ και η Εύα ήταν μεν οι πρώτοι άνθρωποι, αλά εφόσον ο Κύριος τους ευλόγησε να αυξηθούν σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι μαζί τους στον Παράδεισο. Οπότε οι δύο αυτοί συμβολίζουν όλο το ανθρώπινο είδος και θα το τεκμηριώσω στη συνεχεία αυτό…
 

ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ 2ο ΜΕΡΟΣ...







Αυτό έγινε επειδή η Πάλαια Διαθήκη μιλάει συμβολικά .Ο Αδάμ και η Εύα ήταν μεν οι πρώτοι άνθρωποι, αλά εφόσον ο Κύριος τους ευλόγησε να αυξηθούν σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι μαζί τους στον Παράδεισο. Οπότε οι δύο αυτοί συμβολίζουν όλο το ανθρώπινο είδος και θα το τεκμηριώσω στη συνεχεία αυτό…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 2ο ΜΕΡΟΣ

Ερχόμαστε λοιπόν στη συνέχεια μιας διαχρονικής ερωτήσεως που απασχολεί κάθε έναν μας .Όλοι λέμε ότι εκείνος που έπρεπε να τιμωρηθεί ήταν ο Εωσφόρος που παρέσυρε τον άνθρωπο από τον Παράδεισο. Τι ωραία! όλους θα μας βόλευε αυτό να είναι υπεύθυνοι για όλα τα κακά στον κόσμο οι δαίμονες και εμείς να την βγάζουμε καθαρή κι ούτε γάτα ούτε ζημία, Ε !Ωραία δε θα ήταν; Κι όμως η αλήθεια εδώ είναι άλλη και θα μας πονέσει. Για να πάρουμε τα πράγματα πάλι από την αρχή δηλαδή από τις Γραφές και ειδικά από το κείμενο που παραθέσαμε στο 1o μέρος

Αν μεταφράσουμε λοιπόν τι βλέπουμε το φίδι το όποιο χρησιμοποίησε ο σατανάς και ταυτόχρονα ήταν το φρονιμότερο από όλα τα ζώα του Παραδείσου ,πήγε στη Γυναίκα και της είπε:-Γιατι δεν τρώτε από αυτό το δέντρο;(Εδώ μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι α σατανάς δεν γνωρίζει το μέλλον και για αυτό ρώτα την Εύα ,Έτσι κάπως την παθαίνουν και τα ψευτομέντιουμ της εποχής μας . άλλη κουβέντα αυτή όμως, άσχετή με το θέμα μας, απλά το αναφέρω.) εκείνη είπε; γιατί μας είπε ο Θεός ότι άμα φάμε από εκεί θα πεθάνουμε.-δε θα πεθάνετε αλά θα γίνετε πιο σοφοί από εκείνον τους είπε. και τότε αυτή έφαγε και μετά έδωσε στον άνδρα και έφαγε και εκείνος, ύστερα πήραν δυο φύλα συκής για να καλύψουν την γύμνια τους επειδή διαπίστωσαν τότε ότι δεν φορούσαν τίποτα δειλινό ο Θεός περπατούσε στον Παράδεισο και φώναξε: ΑΔΑΜ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Tότε ο Αδάμ είπε τρόμαξα που ερχόσουνα και κρύφτηκα επειδή ήμουν γυμνός; ΤΙ; είπε ο Θεός μήπως έφαγες από εκεί που σου είπα να μη φας;-Δε φταίω εγώ, η γυναίκα που μου έδωσες μου είπε να φάω.-Γυναίκα είναι αλήθεια αυτά που λέει. εκείνη-το φίδι φταίει όχι εγώ και μετά συνεχίζετε το κείμενο με τις τιμωρίες που επέβαλε ο Θεός σε αυτούς. ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟΑΝΑΛΎΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΆΤΩ.

Στο θέμα μας όμως παρατηρούμε τον Εωσφόρο να παρασέρνει τους ανθρώπους γύμνια τους συμβόλιζε την αθωότητα τους την οποία χάσανε και για αυτό βαλαν μπροστά τους τα φύλα. Ο Θεός περπατούσε στον Παράδεισο. Φανταστείτε λίγο………….Ο ίδιος ο Κύριος Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ να περπατάει δίπλα στα δημιουργήματα της!!!!!!!!!!Αυτό ήταν και είναι η ζωή και ο Παράδεισος είσαι διπλά στον δημιουργό σου, σε αυτόν που είναι η Ζωή. Οπότε κόλαση και θάνατος είναι να ζεις μακριά του. Αυτό εννοούσε ο Θεός όταν τους είπε ότι αν φάτε θα πεθάνετε.

Υστέρα τι βλέπουμε ο Θεός φώναξε τον Αδάμ. Λέτε να μην ήξερε που ήταν; και μετά ρώτησε τον Αδάμ….. Λέτε να μην ήξερε ο Παντογνώστης Θεός τι είχε κάνει; και μετά ο Αδάμ τα ρίχνει στην Εύα και η Εύα στο φίδι… ΠΟΥ είναι άδικος λοιπόν ο ΘΕΟΣ; γιατί Άλο θα ρώταγε τους ανθρώπους τι έκαναν; αφού ήξερε από πριν. Φυσικά το έκανε αυτό για να δώσει ευκαιρία σε αυτούς να του πουν την αλήθεια και στη συνέχεια να τους συγχωρέσει ο και να τους επιτρέψει να συνεχίσουν τη ζωή τους την αιώνια στον Παράδεισο. Αυτοί τι κάνανε ο ένας τα έριχνε στον άλλον. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα των ανθρώπων, αυτό το οποίο έχουμε και εμείς μέχρι σήμερα. Η ανευθυνότητα και η μετάθεση των ευθυνών σε άλλους τους άλλους εκτός από τον πραγματικό φταίχτη ….τον ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΜΑΣ.

Εδώ ταιριάζει και η απάντηση ότι ο σατανάς φταίει για το κακό που επικρατεί στον κόσμο μας. Λένε μερικοί. Εξηγούμαι: Δεν το παίζω συνήγορος του τιποτένιου και μισητού όμως για σκεφτείτε ποιος κάνει το κακό και ποιος έχει τις επιλογές των πράξεων του …..φυσικά εμείς οι άνθρωποι και κάνει άλλος. Οπότε και εμείς όλοι να ήμασταν τότε θα τον τρώγαμε τον απαγορευμένο καρπό και αν μας ρώταγε ο Θεός θα λέγαμε όλοι ότι το φίδι έφταιγε ………..

ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ 3ο ΜΕΡΟΣ.

Σημείώση για τα παιδία μας και για τους αλόθρησκους που θέλουν
να γίνουν Χριστιάνοι με την θέληση τους πάντα.
(με το μυστήριο του βαπτίσματός το προπατορικό αμαρτημα φέυγει απο πάνω μας
και όλλες οι αμαρτίες σβήνουν καθώς επίσης αρχιζούμε την ζώη μας από την άρχη.)



Εδώ ταιριάζει και η απάντηση ότι ο σατανάς φταίει για το κακό που επικρατεί στον κόσμο μας. Λένε μερικοί. Εξηγούμαι: Δεν το παίζω συνήγορος του τιποτένιου και μισητού όμως για σκεφτείτε ποιος κάνει το κακό και ποιος έχει τις επιλογές των πράξεων του …..φυσικά εμείς οι άνθρωποι και κάνει άλλος. Οπότε και εμείς όλοι να ήμασταν τότε θα τον τρώγαμε τον απαγορευμένο καρπό και αν μας ρώταγε ο Θεός θα λέγαμε όλοι ότι το φίδι έφταιγε ………..



ΣΥΝΕΧΕΙΑ 3ο ΜΕΡΟΣ

Όπως είπαμε αγαπημένοι μου φίλοι οι μόνοι υπεύθυνοι για τον ερχομό μας στην Γή ήμαστε εμείς γιατί ο Πανάγαθος Κύριος μας έχει δώσει το καλύτερο και πολυτιμότερο αγαθό απ’ολα, την ελευθερία. Όχι μόνο την ελευθερία της ζωής αλλά και την ελευθέρια των πράξεων και των επιθυμιών μας.

Λένε ορισμένοι ο Θεός είναι τιμωρός… Μα αγαπητέ μου τιμωρία θα ήταν αν κάθε τι το προσβλητικό για την Θρησκεία μας που θα έκανες, σου έριχνε ένα αστροπελέκι όπως έκανε ο Δίας και το δωδεκάθεο κατά το πιστεύω των αρχαίων προγονών μας και όπως κάνουν και άλλα θρησκεύματα που πιστεύουν ότι το μέλλον του κάθε ανθρώπου καθορίζετε από τον Θεό και από την μοίρα ‘η την τύχη. Ότι και να θέλουν να μας πουν εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι είμαστε η πιο ελεύθερη θρησκεία του κόσμου.  Βρείτε μου κάποια άλλη Θρησκεία εκτός από την δική μας που να λένε ανοιχτά και ξεκάθαρα τον ΘΕΟ ΠΑΤΕΡΑ….;;;;;

Αν ακόμα ψάχνετε, πουθενά αλλού δεν θα το δείτε αυτό. και που το λέτε εσείς; θα πει κάποιος.

Απάντηση: ΠΑΤΕΡ υμών, ο εν’τοις ουρανοίς… Τι θέλετε και Άλο;…  Φώς ιλάρον αγίας δόξης, αθανάτου ΠΑΤΡΟΣ, … Όπου και να ψάξουμε και σε άλλες πολλές προσευχές ακόμη και σε αυτοσχέδιες προσευχές που κάνουμε όταν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι από τον Θεό, λέμε ΠΑΤΕΡΑ μου. Στο δημοτικό λέγαμε μία προσευχή σαν ύμνο:

ΠΑΤΕΡΑ και πλάστη των πάντων Θεέ,
την δέησην δέξου υμών αγαθέ.
 Θεέ, Θεέ θερμή προσευχή,
 σου στέλνουμε μες, από την ψυχή…

Δεν ήταν τιμωρία που ΦΥΓΑΜΕ (το τονίζω γιατί στην ουσία φύγαμε δεν μας εδίωξε κανένας παρά μόνο η ακάθαρτη ψύχη μας και η γύμνια της αμαρτίας μας)από τον Παράδεισο ήταν δικαιοσύνη γιατί αν θα μέναμε θα γινόμασταν χειρότεροι από τον σατανά επειδή είχαμε φτάσει στον πάτο της ανευθυνότητας και της αμαρτίας. Ενώ ερχόμενοι σε αυτόν τον κόσμο είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε εδώ με ημερομηνία λήξεως, και μας δίνετε η δυνατότητα με αυτήν την πρόσκαιρη ζωή είτε να γίνουμε καλύτεροι και να κερδίσουμε πάλι τον Παράδεισο, είτε χειρότεροι και δυστυχώς στην κόλαση. Που λοιπόν το άδικο; Εγώ πάντως αυτό το λέω ΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ.


Τέλος το μεγαλύτερο δώρο αγάπης προς τον άνθρωπο από τον Θεό ήταν η πρώτη παρουσία του Κυρίου υμών Ιησού Χριστού στη Γή. Αυτό μας λέει και ο Απόστλος Πάυλος με τον υμνο της Αγάπης . Το ότι ο ίδιος ο Θεός φόρεσε το ανθρώπινο σώμα, είναι η μεγαλύτερη τιμή και αξία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο και του δείχνει ότι ο δρόμος για να ξαναβρεί ο άνθρωπος την πόρτα του Παραδείσου είναι η Αγάπη. Αυτό το οποίο λείπει από εμάς αλλά είναι ατελείωτο από τον Θεό και δημιουργό μας.

Όμως μπορεί να ήρθε στην πρώτη του παρουσία σαν ταπεινός και σαν άνθρωπος, Σταυρώθηκε για εμάς για να μας λυτρώσει από τον θάνατο με την ένδοξο του Ανάσταση ,να ξέρουμε ότι στην Δεύτερη του παρουσία θα έρθει σαν Θεός κρίναι ζώντας και νεκρούς και της βασιλείας ουκ’ έστε τέλος.

Ας προσευχηθούμε λοιπόν όλοι μαζί Ο Πατέρας μας και Θεός μας να μας δεχτεί όλους στην ζεστή αγκαλιά του που εκεί δεν υπάρχει βασιλεύς ‘η στρατιώτης ή πλούσιος ,ή πένης ή δίκαιος ή αμαρτωλός, αλά μόνο η αιώνια ζωή και η θαλπωρή του Κυρίου και Πατέρα μας. Αμήν



ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩ ΔΟΞΑ .-


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες