αεροψεκασμοί ! Τα συμπεράσματα...δικά σας!

Μεγάλο θέμα με θερμούς υποστηρικτές και φανατικούς πολέμιους έχει δημιουργηθεί με τους χημικούς αεροψεκασμούς...

Μας ψεκάζουν με ειδικά χημικά για να καταστείλουν την οργή μας βροντοφωνάζουν οι υποστηρικτές, σενάρια επιστημονικής φαντασίας με απλά καυσαέρια αεροσκαφών λένε οι πολέμιοι...Το θέμα γιγαντώνεται ακόμα περισσότερα από τη σιωπή της κυβέρνησης καθώς επίσημη απάντηση ή διάψευση όλων αυτών των σεναρίων δεν υπάρχει, αντιθέτως σοβαροί επιστήμονες όπως ο

ερευνητής του ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ Νίκος Κατσαρός αφήνει να εννοηθεί ότι κάτι...γίνεται και οι κυβερνητικοί το καλύπτουν...Φίλος αναγνώστης του makeleio μας απέστειλε πραγματικά αποκαλυπτικές φωτογραφίες με εσωτερικά αεροσκαφών που έχουν τροποποιηθεί και χρησιμοποιούνται γι αυτό τον σκοπό...Δείτε τις φωτογραφίες και τα συμπεράσματα...δικά σας!!! 

 

ΠΗΓΗ: Ενημέρωσης ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ .

Η τουριστική εταιρεία Liseberg απεικονίζει ένα μικρό παιδί να κλαίει και στην λεζάντα αναφέρει: «Μερικά παιδιά αναγκάζονται να πάνε στην Κρήτη το καλοκαίρι

Σε διαφημιστική της καμπάνια η τουριστική εταιρεία Liseberg απεικονίζει ένα μικρό παιδί να κλαίει και στην λεζάντα αναφέρει: «Μερικά παιδιά αναγκάζονται να πάνε στην Κρήτη το καλοκαίρι».Η κυρία Κεφαλογιάννη τόνισε για την συγκεκριμένη διαφήμιση: «Η συγκεκριμένη ενέργεια προκαλεί την εύλογη δυσαρέσκειά μας και για το λόγο αυτό είμαστε σε επαφή με την πρεσβεία μας στη Σουηδία, η οποία έχει ήδη προβεί σε όλες τις ενδεδειγμένες ενέργειες».
«Θεωρούμε το διαφημιστικό μήνυμα μια άτυχη και κακόγουστη καμπάνια ιδιωτικού φορέα» πρόσθεσε η υπουργός Τουρισμού.»
Είναι απαράδεκτο μία εταιρεία και μάλιστα τουριστική να κάνει οποιαδήποτε αρνητική διαφήμιση για όλα τα κράτη το καθένα έχει κάτι όμορφο να μας δείξει ! Σύνδεσμος

Πάντως  προς αντίδραση θα βάλω φωτογραφίες για να κάνετε εσείς τη σύγκριση !

ΚΡΗΤΗ 

               

Η διαφήμιση πάντως πιστεύω ότι δεν αφορά  τους Σουηδούς αλλά κάποια συμφέροντα της  εταιρείας  Liseberg  αλλά λυπάμαι χάσατε Liseberg        

Monster Hight Κούκλες βαμπίρ Αίσχος !

Τη να πει κανείς γιαυτό το αίσχος των σατανικών παιχνιδιών που  παίρνουνε τα μικρά κορίτσια , με την άδεια της μαμάς βέβαια καις της σύγχρονης γιαγιάς να μην χαλάσουν το χατίρι λέει  έγινε η της μόδας η βαμπηρομανία  μάνας και κόρης ποιος φταίει γιαυτό όλοι  μας να είστε σίγουροι. Είστε μοντέρνοι γονείς πάρτε στα παιδιά σας όλη τη σαβούρα .Δέστε και βίντεο .... και τη νομίζεις Ελληνίδα μητέρα και σύγχρονε Έλληνα πατέρα ότι παιδί σου η κόρη σου  δεν θα παίξει έτσι μια μια κούκλα κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι το παιδί φτιάχνει χαρακτήρα με τέτοιο παιχνίδι.

  

Ότι και λόγια να πω δεν περιγράφονται  τα  συμπεράσματα θα τα βγάλετε μόνη σας . Εγώ θα πω μόνο μια φράση :  Ξύπνα ορθόδοξε Έλληνα ....

                   

Και μην αφήνεις τα παιδιά σου να έχουν πρότυπα ότι οτιδήποτε σου πασάρουν .

Mysteri planet      

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΜΕΡΟΣ 1ο

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΜΕΡΟΣ 1ο

Αυτή η ανάρτηση δεν είναι δική  μου αλά του αγαπητού δικτυακού μου φίλου 

Ορθόδοξος1980. έχει ενδιαφέρων και προσεγμένη μελέτη πάνω στο θέμα . 

Ποια πιστεύετε ότι ήταν η αιτία που φύγαμε από τον Παράδεισο;

Είναι ο Θεός τόσο άσπλαχνος που για ένα λάθος που κάναμε θα μας έδιωχνε από τον Παράδεισο χωρίς δεύτερη ευκαιρία;

Γιατί να την πληρώνουμε όλοι για τον Αδάμ και την Εύα;

Έπρεπε να φύγουμε από τον Παράδεισο ή να μέναμε εκεί;

Υπάρχει ελπίδα να σωθούμε;l

Αυτά και αλά πολλά αγαπητοί μου φίλοι μπορεί να ρωτήσει ένας που έχει περιέργεια για το θέμα που θα συζητήσουμε στη συνέχεια.

Καταρχήν ας διαβάσουμε το πρωτότυπο κείμενο του βιβλίου της ΓΕΝΝΕΣΙΣ του Μωυσή και Μετά ξανασυζητάμε:

Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; 2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, 3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. 4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· 5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. 6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον. 7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου. 9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ᾿Αδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αδάμ, ποῦ εἶ; 10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην. 11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες; 12 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον. 13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον. 14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω

ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. 16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει. 17 τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. 19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ· 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. 21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς. 22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Το κείμενο για λόγους συντομίας δε θα το μεταφράσουμε οπότε θα ξεκινήσουμε κατευθείαν την ανάλυση για να απαντήσω στα επί μέρους θέματα που αναθέσαμε στην αρχή της αναρτήσεως.

Αν πάρουμε από την αρχή τα πράγματα βλέπουμε τον Θεό να φτιάχνει τον άνθρωπο και στη συνέχει να του δίνει την Γυναίκα αμέσως Μέτα βλέπουμε ο Θεός να τους ευλογεί και να τους λέει αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε την Γη. Αν και αυτή η φράση είναι από προηγούμενο κεφάλαιο πριν το προπατορικό αμάρτημα την ανάφερα για να εξηγήσω σε αυτούς που λένε γιατί να την πλήρωνουμε εμείς για το λάθος των Πρωτόπλαστων;

Αυτό έγινε επειδή η Πάλαια Διαθήκη μιλάει συμβολίζαμε Αδάμ και η Εύα ήταν μεν οι πρώτοι άνθρωποι, αλά εφόσον ο Κύριος τους ευλόγησε να αυξηθούν σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι μαζί τους στον Παράδεισο. Οπότε οι δύο αυτοί συμβολίζουν όλο το ανθρώπινο είδος και θα το τεκμηριώσω στη συνεχεία αυτό…
 

ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ 2ο ΜΕΡΟΣ...

Αυτό έγινε επειδή η Πάλαια Διαθήκη μιλάει συμβολικά .Ο Αδάμ και η Εύα ήταν μεν οι πρώτοι άνθρωποι, αλά εφόσον ο Κύριος τους ευλόγησε να αυξηθούν σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι μαζί τους στον Παράδεισο. Οπότε οι δύο αυτοί συμβολίζουν όλο το ανθρώπινο είδος και θα το τεκμηριώσω στη συνεχεία αυτό…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 2ο ΜΕΡΟΣ

Ερχόμαστε λοιπόν στη συνέχεια μιας διαχρονικής ερωτήσεως που απασχολεί κάθε έναν μας .Όλοι λέμε ότι εκείνος που έπρεπε να τιμωρηθεί ήταν ο Εωσφόρος που παρέσυρε τον άνθρωπο από τον Παράδεισο. Τι ωραία! όλους θα μας βόλευε αυτό να είναι υπεύθυνοι για όλα τα κακά στον κόσμο οι δαίμονες και εμείς να την βγάζουμε καθαρή κι ούτε γάτα ούτε ζημία, Ε !Ωραία δε θα ήταν; Κι όμως η αλήθεια εδώ είναι άλλη και θα μας πονέσει. Για να πάρουμε τα πράγματα πάλι από την αρχή δηλαδή από τις Γραφές και ειδικά από το κείμενο που παραθέσαμε στο 1o μέρος

Αν μεταφράσουμε λοιπόν τι βλέπουμε το φίδι το όποιο χρησιμοποίησε ο σατανάς και ταυτόχρονα ήταν το φρονιμότερο από όλα τα ζώα του Παραδείσου ,πήγε στη Γυναίκα και της είπε:-Γιατι δεν τρώτε από αυτό το δέντρο;(Εδώ μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι α σατανάς δεν γνωρίζει το μέλλον και για αυτό ρώτα την Εύα ,Έτσι κάπως την παθαίνουν και τα ψευτομέντιουμ της εποχής μας . άλλη κουβέντα αυτή όμως, άσχετή με το θέμα μας, απλά το αναφέρω.) εκείνη είπε; γιατί μας είπε ο Θεός ότι άμα φάμε από εκεί θα πεθάνουμε.-δε θα πεθάνετε αλά θα γίνετε πιο σοφοί από εκείνον τους είπε. και τότε αυτή έφαγε και μετά έδωσε στον άνδρα και έφαγε και εκείνος, ύστερα πήραν δυο φύλα συκής για να καλύψουν την γύμνια τους επειδή διαπίστωσαν τότε ότι δεν φορούσαν τίποτα δειλινό ο Θεός περπατούσε στον Παράδεισο και φώναξε: ΑΔΑΜ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Tότε ο Αδάμ είπε τρόμαξα που ερχόσουνα και κρύφτηκα επειδή ήμουν γυμνός; ΤΙ; είπε ο Θεός μήπως έφαγες από εκεί που σου είπα να μη φας;-Δε φταίω εγώ, η γυναίκα που μου έδωσες μου είπε να φάω.-Γυναίκα είναι αλήθεια αυτά που λέει. εκείνη-το φίδι φταίει όχι εγώ και μετά συνεχίζετε το κείμενο με τις τιμωρίες που επέβαλε ο Θεός σε αυτούς. ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟΑΝΑΛΎΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΆΤΩ.

Στο θέμα μας όμως παρατηρούμε τον Εωσφόρο να παρασέρνει τους ανθρώπους γύμνια τους συμβόλιζε την αθωότητα τους την οποία χάσανε και για αυτό βαλαν μπροστά τους τα φύλα. Ο Θεός περπατούσε στον Παράδεισο. Φανταστείτε λίγο………….Ο ίδιος ο Κύριος Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ να περπατάει δίπλα στα δημιουργήματα της!!!!!!!!!!Αυτό ήταν και είναι η ζωή και ο Παράδεισος είσαι διπλά στον δημιουργό σου, σε αυτόν που είναι η Ζωή. Οπότε κόλαση και θάνατος είναι να ζεις μακριά του. Αυτό εννοούσε ο Θεός όταν τους είπε ότι αν φάτε θα πεθάνετε.

Υστέρα τι βλέπουμε ο Θεός φώναξε τον Αδάμ. Λέτε να μην ήξερε που ήταν; και μετά ρώτησε τον Αδάμ….. Λέτε να μην ήξερε ο Παντογνώστης Θεός τι είχε κάνει; και μετά ο Αδάμ τα ρίχνει στην Εύα και η Εύα στο φίδι… ΠΟΥ είναι άδικος λοιπόν ο ΘΕΟΣ; γιατί Άλο θα ρώταγε τους ανθρώπους τι έκαναν; αφού ήξερε από πριν. Φυσικά το έκανε αυτό για να δώσει ευκαιρία σε αυτούς να του πουν την αλήθεια και στη συνέχεια να τους συγχωρέσει ο και να τους επιτρέψει να συνεχίσουν τη ζωή τους την αιώνια στον Παράδεισο. Αυτοί τι κάνανε ο ένας τα έριχνε στον άλλον. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα των ανθρώπων, αυτό το οποίο έχουμε και εμείς μέχρι σήμερα. Η ανευθυνότητα και η μετάθεση των ευθυνών σε άλλους τους άλλους εκτός από τον πραγματικό φταίχτη ….τον ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΜΑΣ.

Εδώ ταιριάζει και η απάντηση ότι ο σατανάς φταίει για το κακό που επικρατεί στον κόσμο μας. Λένε μερικοί. Εξηγούμαι: Δεν το παίζω συνήγορος του τιποτένιου και μισητού όμως για σκεφτείτε ποιος κάνει το κακό και ποιος έχει τις επιλογές των πράξεων του …..φυσικά εμείς οι άνθρωποι και κάνει άλλος. Οπότε και εμείς όλοι να ήμασταν τότε θα τον τρώγαμε τον απαγορευμένο καρπό και αν μας ρώταγε ο Θεός θα λέγαμε όλοι ότι το φίδι έφταιγε ………..

ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ 3ο ΜΕΡΟΣ.

Σημείώση για τα παιδία μας και για τους αλόθρησκους που θέλουν

να γίνουν Χριστιάνοι με την θέληση τους πάντα.

(με το μυστήριο του βαπτίσματός το προπατορικό αμαρτημα φέυγει απο πάνω μας

και όλλες οι αμαρτίες σβήνουν καθώς επίσης αρχιζούμε την ζώη μας από την άρχη.)

Εδώ ταιριάζει και η απάντηση ότι ο σατανάς φταίει για το κακό που επικρατεί στον κόσμο μας. Λένε μερικοί. Εξηγούμαι: Δεν το παίζω συνήγορος του τιποτένιου και μισητού όμως για σκεφτείτε ποιος κάνει το κακό και ποιος έχει τις επιλογές των πράξεων του …..φυσικά εμείς οι άνθρωποι και κάνει άλλος. Οπότε και εμείς όλοι να ήμασταν τότε θα τον τρώγαμε τον απαγορευμένο καρπό και αν μας ρώταγε ο Θεός θα λέγαμε όλοι ότι το φίδι έφταιγε ………..

ΣΥΝΕΧΕΙΑ 3ο ΜΕΡΟΣ

Όπως είπαμε αγαπημένοι μου φίλοι οι μόνοι υπεύθυνοι για τον ερχομό μας στην Γή ήμαστε εμείς γιατί ο Πανάγαθος Κύριος μας έχει δώσει το καλύτερο και πολυτιμότερο αγαθό απ’ολα, την ελευθερία. Όχι μόνο την ελευθερία της ζωής αλλά και την ελευθέρια των πράξεων και των επιθυμιών μας.

Λένε ορισμένοι ο Θεός είναι τιμωρός… Μα αγαπητέ μου τιμωρία θα ήταν αν κάθε τι το προσβλητικό για την Θρησκεία μας που θα έκανες, σου έριχνε ένα αστροπελέκι όπως έκανε ο Δίας και το δωδεκάθεο κατά το πιστεύω των αρχαίων προγονών μας και όπως κάνουν και άλλα θρησκεύματα που πιστεύουν ότι το μέλλον του κάθε ανθρώπου καθορίζετε από τον Θεό και από την μοίρα ‘η την τύχη. Ότι και να θέλουν να μας πουν εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι είμαστε η πιο ελεύθερη θρησκεία του κόσμου.  Βρείτε μου κάποια άλλη Θρησκεία εκτός από την δική μας που να λένε ανοιχτά και ξεκάθαρα τον ΘΕΟ ΠΑΤΕΡΑ….;;;;;

Αν ακόμα ψάχνετε, πουθενά αλλού δεν θα το δείτε αυτό. και που το λέτε εσείς; θα πει κάποιος.

Απάντηση: ΠΑΤΕΡ υμών, ο εν’τοις ουρανοίς… Τι θέλετε και Άλο;…  Φώς ιλάρον αγίας δόξης, αθανάτου ΠΑΤΡΟΣ, … Όπου και να ψάξουμε και σε άλλες πολλές προσευχές ακόμη και σε αυτοσχέδιες προσευχές που κάνουμε όταν θέλουμε να ζητήσουμε κάτι από τον Θεό, λέμε ΠΑΤΕΡΑ μου. Στο δημοτικό λέγαμε μία προσευχή σαν ύμνο:

ΠΑΤΕΡΑ και πλάστη των πάντων Θεέ,

την δέησην δέξου υμών αγαθέ.

 Θεέ, Θεέ θερμή προσευχή,

 σου στέλνουμε μες, από την ψυχή…

Δεν ήταν τιμωρία που ΦΥΓΑΜΕ (το τονίζω γιατί στην ουσία φύγαμε δεν μας εδίωξε κανένας παρά μόνο η ακάθαρτη ψύχη μας και η γύμνια της αμαρτίας μας)από τον Παράδεισο ήταν δικαιοσύνη γιατί αν θα μέναμε θα γινόμασταν χειρότεροι από τον σατανά επειδή είχαμε φτάσει στον πάτο της ανευθυνότητας και της αμαρτίας. Ενώ ερχόμενοι σε αυτόν τον κόσμο είναι ξεκάθαρο ότι είμαστε εδώ με ημερομηνία λήξεως, και μας δίνετε η δυνατότητα με αυτήν την πρόσκαιρη ζωή είτε να γίνουμε καλύτεροι και να κερδίσουμε πάλι τον Παράδεισο, είτε χειρότεροι και δυστυχώς στην κόλαση. Που λοιπόν το άδικο; Εγώ πάντως αυτό το λέω ΘΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ.

Τέλος το μεγαλύτερο δώρο αγάπης προς τον άνθρωπο από τον Θεό ήταν η πρώτη παρουσία του Κυρίου υμών Ιησού Χριστού στη Γή. Αυτό μας λέει και ο Απόστλος Πάυλος με τον υμνο της Αγάπης . Το ότι ο ίδιος ο Θεός φόρεσε το ανθρώπινο σώμα, είναι η μεγαλύτερη τιμή και αξία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο και του δείχνει ότι ο δρόμος για να ξαναβρεί ο άνθρωπος την πόρτα του Παραδείσου είναι η Αγάπη. Αυτό το οποίο λείπει από εμάς αλλά είναι ατελείωτο από τον Θεό και δημιουργό μας.

Όμως μπορεί να ήρθε στην πρώτη του παρουσία σαν ταπεινός και σαν άνθρωπος, Σταυρώθηκε για εμάς για να μας λυτρώσει από τον θάνατο με την ένδοξο του Ανάσταση ,να ξέρουμε ότι στην Δεύτερη του παρουσία θα έρθει σαν Θεός κρίναι ζώντας και νεκρούς και της βασιλείας ουκ’ έστε τέλος.

Ας προσευχηθούμε λοιπόν όλοι μαζί Ο Πατέρας μας και Θεός μας να μας δεχτεί όλους στην ζεστή αγκαλιά του που εκεί δεν υπάρχει βασιλεύς ‘η στρατιώτης ή πλούσιος ,ή πένης ή δίκαιος ή αμαρτωλός, αλά μόνο η αιώνια ζωή και η θαλπωρή του Κυρίου και Πατέρα μας. Αμήν

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΩ ΔΟΞΑ .-

Δοκιμασίες Ζωής !

Αυτή η ανάρτηση δεν είναι δική μου αλά από την αγαπητή δικτυακή μου φίλη ΑΝΘΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ/ΤΟ BLOG ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ  
Κοιτάζοντας κατάματα τη ζωή, πολλές φορές νιώθεις να σε καταβάλουν οι δοκιμασίες, αδρομερώς τεμαχίζοντας κομμάτια της ψυχής σου. Όταν βιώνεις χαρά για πράγματα που έκανες κι αντί για κερασάκι γλυκό, κάποιοι σε κερνούν  δυσαρέσκεια, λύπη, κατήφεια. Μπορεί τα ελατήρια των πράξεών σου να φανέρωναν αγάπη, δυστυχώς όμως ερμηνεύθηκαν από κάποιους ως συμφέρον.
Στα δαιδαλώδη μονοπάτια του μυαλού σου, οι λέξεις που άκουσες κι ειπώθηκαν στριφογυρνούν σαν βιδωτοί κοχλίες, θλιβερά προανακρούσματα αβεβαιότητας, πικρίας και παταγώδους αποτυχίας. Μένεις σε μια περίεργη θέση, μετέωρος και κενός, μια και η αδήριτη ανάγκη ν' αποτιμήσεις θετικά ή αρνητικά μηνύματα, σε κάνει να διαπιστώνεις πόσο μάταια αντιμετωπίζεσαι από την ψυχρή λογική, γιατί η αγάπη κάπου παραπετάχτηκε στη στροφή του δρόμου. Οι άνθρωποι γύρω σου έχουν μετατραπεί σε εαυτούληδες, ωχαδερφιστές, θύτες κοινωνικής αποξένωσης και μαριονέτες προσωπικών συμφερόντων. Σε στήνουν στον τοίχο για πράγματα που έπρεπε να κάνεις, δυσπιστώντας κι αδιαφορώντας για όσα έκανες.Το παράπονο σε πιάνει και αδυνατείς να καταλάβεις την αιτία, που δημιούργησε αυτή την κατάσταση. Αδιάκοπα σε τριβελίζει ένα γιατί. Γιατί οι προσδοκίες σου να αμαυρώνονται ή να ακυρώνονται από μια αδιόρατη θλίψη; Ποιος είναι ο τρόπος να επιστρέψεις στην ελπίδα, ανασαίνοντας χωρίς στεναγμό; Κι αφού θυμώνεις ή πικραίνεσαι, πώς αντιμετωπίζεις το συναίσθημα φυγής, όταν δίνεις αγάπη κι εισπράττεις κάτι που δεν ζήτησες: νευρικότητα, εγωπάθεια και κριτική σ' ό, τι δεν έκανες; Πόσο παράξενη γίνεται η ζωή! Πιστεύεις ότι είσαι ευτυχισμένος μαζί της κι έρχεται ένα σκαμπίλι, για να συνεφέρει! Πού πήγε εκείνη η ανθρωπιά, Θεέ μου, αφού ο συνάνθρωπός σου σε αντιμετωπίζει με καχυποψία, χωρίς να καταλαβαίνει πόσο σε κάνει να υποφέρεις από την ψυχρή κι άδικη στάση του;  Πολλές φορές το καβούκι του εγωισμού είναι τόσο συμπαγές, ώστε δεν μπορεί να φιλτραριστεί η αγάπη, ακόμα κι αν εσύ ταπεινώνεσαι, για να την προσφέρεις απλόχερα! Κι αν ο Αντώνης Σαμαράκης διατράνωνε: " Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μια στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Κι όμως ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μια από την άλλη, όσο είναι σήμερα", η σφυγμομέτρηση της ψυχρής τεχνολογικής εποχής μας με οπλίζει με μεγάλη δύναμη, γιατί προσωπικά ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πάψω να αγωνίζομαι απέναντι σε ό, τι με πνίγει και με αλλοτριώνει. "Τι είναι αυτό που μας ενώνει, μας χωρίζει, μας πληγώνει; Είναι ο χρόνος που τελειώνει και ξανά μένουμε μόνοι", αναρωτιέται ο Φίλιππος Πλιάτσικας. Κι όταν "βλέπω το φεγγάρι στο πάτωμα,  πικραμένα παιδιά όλου του κόσμου, που τα βάσανα σας πήρανε αμπάριζα, ο παράδεισος αν ήτανε δικός μου, με μεγάλη μου χαρά,
με μεγάλη μου χαρά θα σας τον χάριζα", συμπληρώνει ο Γιάννης Μηλιώκας. Κι ο Καρυωτάκης απογοητεύεται, κυνηγώντας το ιδανικό:
  Εγώ δεν επλανήθηκα σε δάση απάρθενα, βουερά,
μηδέ η ριπή μ' εχτύπησε του ωκεάνειου ανέμου.
Σκλάβο πουλί, τ' ανώφελα πηγαίνω σέρνοντας φτερά
και δε θα ιδώ τους ουρανούς που νοσταλγώ, ποτέ μου.
Μα πάντα, ω φύση, αλίμονο! πόσο η ψυχή μου ταπεινή
λάτρισσα στο παραμικρό γίνεται μάντεμά σου,
και πόσο, τώρα που η βραδιά θα πέσει φθινοπωρινή,
το καθετί περσότερο μου λέει την ομορφιά σου!
Με μιαν ακρούλα σύννεφου ταξιδεμένου με καλείς,
με το χρυσίο χαμόγελο του μαραμένου βρύου,
μ' ένα χορτάρι ανάμεσα στις πλάκες όλες της αυλής,
που το σαλεύει μοναχό η πνοή του Σεπτεμβρίου.
Και τη φωνή σου ακούγοντας, τη μυστικιά, τη δυνατή,
ω φύση, θα 'ρθω κάποτε φέρνοντας το σταυρό μου.
Θα' ναι το χώμα σου ελαφρό, και θα 'ναι πάντα ονειρευτή
η ώρα με τ' αναπάντεχο τέλος του μάταιου δρόμου!
(Επιστροφή, Από τη συλλογή Ελεγεία και σάτιρες, 1927) Κι ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος καταγράφει με παράπονο τα όνειρα ζωής που κομματιάζονται:
Δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλές μέρες
για να μου φανεί πως ο κόσμος χάθηκε.
Η ζωή με σφυροκοπούσε,
ένοιωθα σαν να 'φυγα
από την πολιτεία και να ήρθα στην μοναξιά.
( Νικηφόρος Βρεττάκος, Εκλογή, Αθήνα 1966 )
Προσωπικά, τις πικρές και μοναχικές ώρες που η θλίψη μαστιγώνει την ψυχή μου, θυμάμαι τα λόγια του Θεανθρώπου: "Αν κάποιος θέλει να' ρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί. Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του, εξαιτίας μου, θα τη βρει"  (Ματθ. 16 ιστ. 23,24). Ο Πατέρας Παΐσιος, λοιπόν, ελαφρύνοντας τη λύπη του ανθρώπου, έλεγε ότι: '' Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός."   Ο άγιος αυτός άνθρωπος, με μοναδικά απλό και τρυφερό τρόπο, δήλωνε επίσης πως: "   Οι δοκιμασίες είναι μερικές φορές η αντιβίωση που δίνει ο Θεός για τις αρρώστιες της ψυχής."   Και βέβαια, έτσι είναι! Όταν ο άνθρωπος ακουμπήσει την πίκρα του στη Θεϊκή αγκαλιά, νιώθει όλα να αλλάζουν· τα φαρμάκια μετατρέπονται σε μέλι, το αντιβιοτικό των θλίψεων θεραπεύει πνευματικά την ψυχή. Τις μέρες εκείνες της λύπης δακρύζω και πονώ. Σιγά-σιγά, η προσευχή και το χαμόγελο της αισιοδοξίας με κάνουν να βγαίνω από το λαγούμι της πίκρας. Αλλάζω το ένδυμα της θλίψης με τη φορεσιά της χαράς. Αναρωτιέμαι πόσο φωτεινός γίνεται ο κόσμος, όταν Εκείνος χαμογελά, γιατί Τον νιώθω πιστό συμπαραστάτη δίπλα μου. Κι ακόμα περισσότερο, όταν συνειδητοποιώ ότι η λύπη είναι ένα στενό μονοπάτι που με τη Θεία Χάρη με οδηγεί στην υπέρτατη χαρά, την ηρεμία και τη σωτηρία της ψυχής!
Ο γλυκασμός της καρδιάς μου πραγματοποιείται με την προσευχή στο Άγιον Πνεύμα: "Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καὶ τὰ πάντα πληρῶν,ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλίδος καὶ σῷσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Τριάς Ἁγία, δόξα Σοι. "
Μπορεί τα αγκάθια πίσω τους να αφήνουν πληγές. Μπορεί η λύπη να φωλιάζει αδύναμη στη γωνιά της. Μπορεί ο πόνος να με δοκιμάζει. Μέσα μου όμως με συντηρεί η σκέψη ότι θα' ρθουν και καλύτερες μέρες, ενώ κλωθογυρίζουν στο μυαλό μου τα λόγια του Βίκτωρος Ουγκό:
Δεν πρέπει πια να στοχάζεσαι, πρέπει και ν'αγαπάς. Δεν φτάνει πια να στοχάζεσαι και να αγαπάς. Πρέπει και να δρας. Δεν φτάνει πια να στοχάζεσαι, να αγαπάς και να δρας. Πρέπει και να υποφέρεις. 
Ο πόνος, όσο πικρός κι αν είναι, οδηγεί στη χαρά. Η βασιλεία του ουρανού βρίσκεται μέσα μας, δίδαξε ο Θεάνθρωπος. Όσο μακριά και να πάει ο νους, ποτέ δε φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά. Βίκτωρ Ουγκώ .
 

Αφιερωμένη στην αγαπητή μου δικτυακή φίλη ΑΝΘΗ  http://anthiteacherwoman.blogspot.com/ 

Mysteri planet    

O Χορός των Παπάδων . Έθιμο στο χωριό Επίσκεψη της Κέρκυρας !

Ο "Χορός των Παπάδων" ή "Δόξα να..." είναι ένα έθιμο που τηρείται στο χωριό Επίσκεψη της Κέρκυρας το απόγευμα της Κυριακής της Τυροφάγου.Όταν τελειώσει ο εσπερινός την Κυριακή της Τυροφάγου στα χωριά Επίσκεψη, Κληματιά και Νυμφές της περιοχής Όρους της βόρειας Κέρκυρας, τελείται το δρώμενο «Χορός των παπάδων».Ο πρεσβύτερος ιερέας βγαίνει στην αυλή της εκκλησίας και τίθεται επικεφαλής του χορού, ακολουθούμενος από τους υπόλοιπους...ιερείς, τους δημοτικούς άρχοντες, τους γέροντες και τους υπόλοιπους άντρες που μπαίνουν στη σειρά κατά τάξη ηλικίας.
Ο χορός χορεύεται χωρίς όργανα, στο ρυθμό του κερκυραϊκού και απαραίτητα χωρίς την παρουσία γυναικών.
Ο πρωτοχορευτής παπάς σέρνει το χορό τραγουδώντας πρώτος τον κάθε στίχο και οι υπόλοιποι τον επαναλαμβάνουν ως εξής:

Πρωτοχορευτής: Δόξα να, δόξα να, δόξα να 'χει πάσα ημέρα.
Χορός: Δόξα να 'χει πάσα ημέρα και ο Υιός με τον Πατέρα.
Πρωτοχορευτής: Δόξα να, δόξα να, δόξα να 'χουν και τα τρία.
Χορός: Δόξα να 'χουν και τα τρία και η Δέσποινα Μαρία.

Και ούτω καθεξής, μέχρι να ολοκληρώσουν όλο τον δοξαστικό αίνο. Αμέσως μετά έρχονται γερόντισσες με όργανα (δυο βιολιά, ακορντεόν, δυο κιθάρες και κύμβαλα). Μπαίνουν στη μέση του κύκλου του χορού και χορεύουν τον κερκυραϊκό. Στο κεφάλι τους φορούν τα παραδοσιακά άσπρα μαντίλια. Δεν κρατιούνται από το χέρι, αλλά με άσπρα μαντίλια.
Θεωρείται  ότι ο χορός αυτός είναι κατάλοιπο του Μαιναδικού Θιάσου των αρχαίων, που ετελείτο στην περιοχή του Όρους από το 500 π.Χ. 

Είναι ένα από τα αγαπημένα μου έθιμα, ευχαριστώ θερμά το κανάλι και φίλο του διαδικτύου la3corfu 

Για το βίντεο και τις πληροφορίες .

 

Mysteri planet 

Αίσχος προσβάλουν την Ελλάδα δήθεν ελληνοτουρκική φιλία !

Ποτέ δεν θα μας φτάσουν οι Τούρκοι ! ΟΙ δήθεν προοδευτικοί ! Γελάσαμε χα χα χα !